τιθάσευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ τιθάσευσῐς αἱ τιθασεύσεις
      γενική τῆς τιθασεύσεως τῶν τιθασεύσεων
      δοτική τῇ τιθασεύσει ταῖς τιθασεύσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν τιθάσευσῐν τὰς τιθασεύσεις
     κλητική ὦ! τιθάσευσῐ τιθασεύσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  τιθασεύσει
γεν-δοτ τοῖν  τιθασευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τιθάσευσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τιθασεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

τιθάσευσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.