τετρακυμία

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ τετρακυμίᾱ αἱ τετρακυμίαι
      γενική τῆς τετρακυμίᾱς τῶν τετρακυμιῶν
      δοτική τῇ τετρακυμίᾳ ταῖς τετρακυμίαις
    αιτιατική τὴν τετρακυμίᾱν τὰς τετρακυμίᾱς
     κλητική ὦ! τετρακυμίᾱ τετρακυμίαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  τετρακυμίᾱ
γεν-δοτ τοῖν  τετρακυμίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τετρακυμία (ελληνιστική κοινή) < τετρα- + αρχαία ελληνική κῦμ(α) + -ία

Ουσιαστικό

τετρακυμία θηλυκό

Συγγενικά

→ και δείτε τις λέξεις τέτταρα και κῦμα

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.