συνδαιτυμών
Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)
| λόγια μεσαιωνική ελληνική με αρχαία κλίση | ||||||||
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ὁ | συνδαιτυμών | οἱ | συνδαιτυμόνες | ||||
| γενική | τοῦ | συνδαιτυμόνος | τῶν | συνδαιτυμόνων | ||||
| δοτική | τῷ | συνδαιτυμόνι | τοῖς | συνδαιτυμόσι(ν) | ||||
| αιτιατική | τὸν | συνδαιτυμόνα | τοὺς | συνδαιτυμόνας | ||||
| κλητική ὦ! | συνδαιτυμών | συνδαιτυμόνες | ||||||
| 3η κλίση, Κατηγορία 'κανών' όπως «κανών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||||||
Ετυμολογία
- συνδαιτυμών, ήδη τον 8ο αιώνα σε κείμενο του Θεόδωρου Στουδίτη[1] < συν- + αρχαία ελληνική δαιτυμών (καλεσμένος σε γεύμα, ομοτράπεζος) → δείτε και τη λέξη συνδαιτυμόνας
Ουσιαστικό
συνδαιτυμών αρσενικό
- (λόγια μεσαιωνική) συνδαιτυμόνας, ομοτράπεζος
- ※ 8ος/9ος αιώνας Θεόδωρος ο Στουδίτης, Epistulae, 242, @catholiclibrary.org
- Πάνυ δὲ ἐθεραπεύθην καί γε μεμακάρικά σε, ὅτι τὸν γραμματηφόρον ἐν ἡμέρα ἑορτῆς ἔλαβες συνδαιτυμόνα ἐν τόπῳ ξένῳ καὶ τραπέζῃ πληθούσῃ·
- ※ 10ος/11ος αιώνας Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Epistulae, 282, @catholiclibrary.org
- Λαβοῦ τοῦ πόθου τῶν ἐμῶν ἐν καρδίᾳ θείων πραγμάτων, ἀγαθῶν αἰωνίων, ὧν σοι σαρκωθείς ἡτοίμασα ὡς φίλῳ, ἵν᾿ ᾗς μοι ἀεί συνδαιτυμών ἀφράστως ἐν τῇ τραπέζῃ τῆς ἐμῆς βασιλείας, τῆς ἐν οὐρανοῖς μετά πάντων ἁγίων.
- ※ 8ος/9ος αιώνας Θεόδωρος ο Στουδίτης, Epistulae, 242, @catholiclibrary.org
Αναφορές
- συνδαιτυμόνας - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
Πηγές
- συνδαιτυμών - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.