στάσιμον

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ στάσιμον τὰ στάσιμᾰ
      γενική τοῦ στασίμου τῶν στασίμων
      δοτική τῷ στασίμῳ τοῖς στασίμοις
    αιτιατική τὸ στάσιμον τὰ στάσιμᾰ
     κλητική ὦ! στάσιμον στάσιμᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  στασίμω
γεν-δοτ τοῖν  στασίμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στάσιμον < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου στάσιμος

Ουσιαστικό

στάσιμον, -ου ουδέτερο

Κλιτικός τύπος επιθέτου
  1. αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους του στάσιμος
  2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του στάσιμος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.