σπινθήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σπινθήρ	οἱ	σπινθῆρες
γενική	τοῦ	σπινθῆρος	τῶν	σπινθήρων
δοτική	τῷ	σπινθῆρῐ	τοῖς	σπινθῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	σπινθῆρᾰ	τοὺς	σπινθῆρᾰς
κλητική ὦ!		σπινθήρ		σπινθῆρες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σπινθῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		σπινθήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σπινθήρ, ήδη ομηρικό < θέμα σπινθ- + -ήρ • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;

σπινθήρ αρσενικό

σπινθήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
σπινθήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.