σπαργάνωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ σπαργάνωσῐς αἱ σπαργανώσεις
      γενική τῆς σπαργανώσεως τῶν σπαργανώσεων
      δοτική τῇ σπαργανώσει ταῖς σπαργανώσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν σπαργάνωσῐν τὰς σπαργανώσεις
     κλητική ὦ! σπαργάνωσῐ σπαργανώσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  σπαργανώσει
γεν-δοτ τοῖν  σπαργανωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπαργάνωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σπαργανῶ (κλίση σπαργανόω) + -σις (-ωσις)

Ουσιαστικό

σπαργάνωσις, -εως θηλυκό

Συγγενικά
  • → δείτε τη λέξη σπάργανον & το αμάρτυρο *σπάργω

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.