σιωπηλά

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

σιωπηλά < σιωπηλ(ός) + -ά

Προφορά

ΔΦΑ : /si.o.piˈla/ & /sçio.piˈla/, όπως στην ποίηση: δείτε το στίχο του Σολωμού

τυπογραφικός συλλαβισμός : σι‐ω‐πη‐λός (ή σιω‐πη‐λά)

παρώνυμο: σιωπηρά

Επίρρημα

σιωπηλά

με σιωπηλό τρόπο
≈ συνώνυμα: σιωπηρά

Μεταφράσεις

σιωπηλά

αγγλικά : silently ^(en)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

σιωπηλά

ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους (σιωπηλό) του σιωπηλός
※ ⌘ Διονύσιος Σολωμός, Ὕμνος εἰς τὴν Ἐλευθερίαν (1823), 4η στροφή
Ἄργειε νά'λθῃ ἐκείνη ἡ μέρα,
κι ἦταν ὅλα σιωπηλά,
γιατὶ τὰ ’σκιαζε ἡ φοβέρα
καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά.
ΣτΕ: με συνίζηση προφέρονται για τη μετρική ανάγκη οι λέξεις άργειε, σιωπηλά.

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

σιωπηλά

ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους (σιωπηλόν) του σιωπηλός

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.