πόταμος

πόταμος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική ποταμός με μετακίνηση τόνου. Κατά τον Κωνσταντίνο Μηνά, η μετακίνηση τόνου με μεγεθυντική σημασία.[1]

Δείτε και ιδιωματικά με διαφορετική σημασία στην ετυμολόγηση του Τζιτζιλή.

ΔΦΑ : /ˈpo.ta.mos/ προφορά ιδιωματικού κατά την κοινή νεοελληνική

όταν προηγείται [n] όπως η αιτιατική του άρθρου τον: ΔΦΑ : /tom‿ˈbo.ta.mon/ (τον πόταμον)

τυπογραφικός συλλαβισμός : πό‐τα‐μος

πόταμος αρσενικό

• (ιδιωματικό, όπως στην Ήπειρο) ο ποταμός

  ※  κλιμακωτό τραγούδι («Ηπειρωτικόν ασμάτιον») - Νικόλαος Γ. Πολίτης, «Σωζοπολίτικα παραμύθια. Παρατηρήσεις», Λαογραφία, τόμος 5, Δελτίον Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, 1915. Επανέκδοση: Λαογραφικά Σύμμεικτα, τόμος Δ, Ακαδημία Αθηνών, 1980, σελίδα 326.jpg

  Φτίλι τοῦ λύχνου ἔφαγεν ὁ ποντικός, τὸν ποντικὸν ὁ γάτος, τὸν γάτον ὁ σκύλος, τοῦτον ἐσκότωσε τὸ ξύλο, τὸ ξύλο ἔκαψε ὁ φοῦρνος, τὸν φοῦρνον ἔσβησε ὁ πόταμος, τὸν πόταμον ἔπιε τὸ βῶδι, τὸ βῶδι ἔφαγε ὁ λύκος, τὸν λύκον ἐσκότωσε ὁ κυνηγός.

• δείτε και τα τοπωνύμια Πόταμος, Πόταμοι

• πόταμον (αιτιατική ενικού)

• Ο ξένος και ο πόταμος τον τόπο τους γυρεύουν [2]

• τσακωνικά: ποταμό (σημασίες: ποταμός, αυλάκι, χοντρό δοκάρι)
• ιδιωματικά ποταμός#Ετυμολογία_2, πουταμός, πόταμους, πότανος με σημασία: δοκάρι που υποβαστάζει

  → δείτε στο ποταμός#Ετυμολογία_2