προσκύρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσκύρωσῐς	αἱ	προσκυρώσεις
γενική	τῆς	προσκυρώσεως	τῶν	προσκυρώσεων
δοτική	τῇ	προσκυρώσει	ταῖς	προσκυρώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσκύρωσῐν	τὰς	προσκυρώσεις
κλητική ὦ!		προσκύρωσῐ		προσκυρώσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσκυρώσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσκυρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

προσκύρωσις < → λείπει η ετυμολογία

προσκύρωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

προσκύρωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.