προσάρτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσάρτησῐς	αἱ	προσαρτήσεις
γενική	τῆς	προσαρτήσεως	τῶν	προσαρτήσεων
δοτική	τῇ	προσαρτήσει	ταῖς	προσαρτήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσάρτησῐν	τὰς	προσαρτήσεις
κλητική ὦ!		προσάρτησῐ		προσαρτήσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσαρτήσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσαρτησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

προσάρτησις < → λείπει η ετυμολογία

προσάρτησις, -εως θηλυκό

προσάρτησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.