πικραλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
πικραλιδ-
ονομαστική ἡ πικραλίς αἱ πικραλίδες
      γενική τῆς πικραλίδος τῶν πικραλίδων
      δοτική τῇ πικραλίδῐ ταῖς πικραλίσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν πικραλίδᾰ τὰς πικραλίδᾰς
     κλητική ὦ! πικραλίς* πικραλίδες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  πικραλίδε
γεν-δοτ τοῖν  πικραλίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος.
* Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πικραλίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πικρ(ίς) + -αλίς[1] < πικρός

Ουσιαστικό

πικραλίς θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

  • (φυτό, λαχανικό) η πικραλίδα
    ※  Αθανάσιος Αλεξανδρείας, Περί των αζύμων. ⌘PG, Patrologia Graeca, σελ.1327, Του εν αγίοις πατρός ημών Αθανασίου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας τα ευρισκόμενα πάντα, τόμος 2, επιμ. Migne, 1857.
    Ἐν τρισὶν ὕλαις ἐτέλουν οἱ Ἰουδαῖοι τὸ Πάσχα καὶ ἐν τρισὶν ἀρεταῖς· καὶ ἐν τρισὶ µάρτυρσι κατὰ τὴν τάξιν τοῦ Νόµου. Καὶ αἱ µὲν τρεῖς ὕλαι ὁ ἀµνὸς ἦσαν, τὰ ἄζυµα καὶ ἡ πικραλίς·

Συγγενικά

Αναφορές
  1. πικραλίδα - σελ.268, Τόμος 16 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.