παρόρμησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ παρόρμησῐς αἱ παρορμήσεις
      γενική τῆς παρορμήσεως τῶν παρορμήσεων
      δοτική τῇ παρορμήσει ταῖς παρορμήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν παρόρμησῐν τὰς παρορμήσεις
     κλητική ὦ! παρόρμησῐ παρορμήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  παρορμήσει
γεν-δοτ τοῖν  παρορμησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρόρμησις < παρορμάω / παρορμῶ, παρορμη- + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε παρ- + ὅρμησις. Διαφορετικό το παρορμέω.

Ουσιαστικό

παρόρμησις, -εως θηλυκό

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.