μιηφόνος

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ μιηφόνος τὸ μιηφόνον
      γενική τοῦ/τῆς μιηφόνου τοῦ μιηφόνου
      δοτική τῷ/τῇ μιηφόνῳ τῷ μιηφόνῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν μιηφόνον τὸ μιηφόνον
     κλητική ὦ! μιηφόνε μιηφόνον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ μιηφόνοι τὰ μιηφόνᾰ
      γενική τῶν μιηφόνων τῶν μιηφόνων
      δοτική τοῖς/ταῖς μιηφόνοις τοῖς μιηφόνοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς μιηφόνους τὰ μιηφόνᾰ
     κλητική ὦ! μιηφόνοι μιηφόνᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ μιηφόνω τὼ μιηφόνω
      γεν-δοτ τοῖν μιηφόνοιν τοῖν μιηφόνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

μιηφόνος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

μιηφόνος, -ος, -ον

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.