κρηνίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κρηνίς	αἱ	κρηνῖδες & κρηνίδες
γενική	τῆς	κρηνῖδος & κρηνίδος	τῶν	κρηνίδων
δοτική	τῇ	κρηνῖδῐ & κρηνίδῐ	ταῖς	κρηνῖσῐ(ν) & κρηνίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κρηνῖδᾰ & κρηνίδᾰ	τὰς	κρηνῖδᾰς & κρηνίδᾰς
κλητική ὦ!		κρηνίς*		κρηνῖδες & κρηνίδες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κρηνῖδε & κρηνίδε
γεν-δοτ	τοῖν		κρηνίδοιν
Εξαίρεση: και με μακρό και με βραχύ γιώτα στο θέμα. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «καρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κρηνίς < κρήν(η) + υποκοριστικό επίθημα -ίς

κρηνίς, -ῖδος/-ίδος θηλυκό

→ και δείτε τη λέξη κρήνη

κρηνίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
κρηνίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.