θείνω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θείνω (θέν-j-ω) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gʷʰen- (συγγενές με λατινικά offendō, σανσκριτικά हन्ति (hánti) κ.ά.)

Ρήμα

θείνω, παθητικό: θείνομαι

Συνώνυμα
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.