θέλγητρον

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ θέλγητρον τὰ θέλγητρᾰ
      γενική τοῦ θελγήτρου τῶν θελγήτρων
      δοτική τῷ θελγήτρῳ τοῖς θελγήτροις
    αιτιατική τὸ θέλγητρον τὰ θέλγητρᾰ
     κλητική ὦ! θέλγητρον θέλγητρᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  θελγήτρω
γεν-δοτ τοῖν  θελγήτροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θέλγητρον, ήδη τον Πίνδαρο < θέλγω, θελγη- + -τρον. [1]
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: θέλγητρο, (καθαρεύουσα) θέλγητρον

Ουσιαστικό

θέλγητρον ουδέτερο

Συνώνυμα
  • θελκτήριον
  • θέλκτρον

Αναφορές
  1. «θέλγω» & θέλγητρο - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.