δυσαρέστησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ δυσαρέστησῐς αἱ δυσαρεστήσεις
      γενική τῆς δυσαρεστήσεως τῶν δυσαρεστήσεων
      δοτική τῇ δυσαρεστήσει ταῖς δυσαρεστήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν δυσαρέστησῐν τὰς δυσαρεστήσεις
     κλητική ὦ! δυσαρέστησῐ δυσαρεστήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  δυσαρεστήσει
γεν-δοτ τοῖν  δυσαρεστησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δυσαρέστησις < δυσαρεστέω / δυσαρεστῶ, δυσαρσεστη- + -σις

Ουσιαστικό

δυσαρέστησις θηλυκό

  1. δυσφορία, δεινοπάθεια
  2. (ελληνιστική σημασία)
    1. δυσαρέστηση, δυσαρέσκεια
    2. (ιατρική) η δυσαρεστία

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.