διαφθορεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ διαφθορεύς οἱ διαφθορεῖς - διαφθορῆς*
      γενική τοῦ διαφθορέως τῶν διαφθορέων
      δοτική τῷ διαφθορεῖ τοῖς διαφθορεῦσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν διαφθορέᾱ τοὺς διαφθορέᾱς
     κλητική ὦ! διαφθορεῦ διαφθορεῖς - διαφθορῆς*
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  διαφθορῆ1 ή διαφθορεῖ2
γεν-δοτ τοῖν  διαφθορέοιν
* αττικός τύπος
1 όπως στη Γραμματική του Smyth
2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαφθορεύς < διαφθείρ(ω) + -εύς

Ουσιαστικό

διαφθορεύς, -έως αρσενικό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.