αναφωνώ

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

αναφωνώ < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀναφωνῶ, συνηρημένος τύπος του ἀναφωνέω[1] < ἀνά + φωνέω

Προφορά

ΔΦΑ : /a.na.foˈno/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐να‐φω‐νώ

Ρήμα

αναφωνώ, πρτ.: αναφωνούσα, αόρ.: αναφώνησα (χωρίς παθητική φωνή)

εκφράζομαι επιφωνηματικά ή με μια-δυο λέξεις σαν να απευθύνομαι σε μια ανώτερη δύναμη ή να μονολογώ
↪ Παναγία μου! αναφώνησε αηδιασμένος και σοκαρισμένος μόλις είδε...
βγάζω δυνατή φωνή, επιφώνημα, κραυγή
↪ Ωχ! αναφώνησε με το πρώτο γκολ.

Κλίση

Ενεργητική φωνή

απρόσωπες εγκλίσεις
απαρέμφατο (αόριστος)		αναφωνήσει
μετοχή (ενεστώτας)		αναφωνώντας
προσωπικές εγκλίσεις
πρόσωπο		ενικός			πληθυντικός
πρόσωπο		πρώτο	δεύτερο	τρίτο	πρώτο	δεύτερο	τρίτο
οριστική		εγώ	εσύ	αυτός	εμείς	εσείς	αυτοί
μονολεκτικοί χρόνοι	ενεστώτας	αναφωνώ	αναφωνείς	αναφωνεί	αναφωνούμε	αναφωνείτε	αναφωνούν
	παρατατικός	αναφωνούσα	αναφωνούσες	αναφωνούσε	αναφωνούσαμε	αναφωνούσατε	αναφωνούσαν
	αόριστος	αναφώνησα	αναφώνησες	αναφώνησε	αναφωνήσαμε	αναφωνήσατε	αναφώνησαν
περιφραστικοί χρόνοι	εξακολουθητικός μέλλοντας	θα αναφωνώ	θα αναφωνείς	θα αναφωνεί	θα αναφωνούμε	θα αναφωνείτε	θα αναφωνούν
	στιγμιαίος μέλλοντας	θα αναφωνήσω	θα αναφωνήσεις	θα αναφωνήσει	θα αναφωνήσουμε	θα αναφωνήσετε	θα αναφωνήσουν
	παρακείμενος α'	έχω αναφωνήσει	έχεις αναφωνήσει	έχει αναφωνήσει	έχουμε αναφωνήσει	έχετε αναφωνήσει	έχουν αναφωνήσει
	παρακείμενος β'	-	-	-	-	-	-
	υπερσυντέλικος α'	είχα αναφωνήσει	είχες αναφωνήσει	είχε αναφωνήσει	είχαμε αναφωνήσει	είχατε αναφωνήσει	είχαν αναφωνήσει
	υπερσυντέλικος β'	-	-	-	-	-	-
	συντελεσμένος μέλλοντας α'	θα έχω αναφωνήσει	θα έχεις αναφωνήσει	θα έχει αναφωνήσει	θα έχουμε αναφωνήσει	θα έχετε αναφωνήσει	θα έχουν αναφωνήσει
	συντελεσμένος μέλλοντας β'	-	-	-	-	-	-
υποτακτική		εγώ	εσύ	αυτός	εμείς	εσείς	αυτοί
περιφραστικοί χρόνοι	ενεστώτας	να αναφωνώ	να αναφωνείς	να αναφωνεί	να αναφωνούμε	να αναφωνείτε	να αναφωνούν
	αόριστος	να αναφωνήσω	να αναφωνήσεις	να αναφωνήσει	να αναφωνήσουμε	να αναφωνήσετε	να αναφωνήσουν
	παρακείμενος α'	να έχω αναφωνήσει	να έχεις αναφωνήσει	να έχει αναφωνήσει	να έχουμε αναφωνήσει	να έχετε αναφωνήσει	να έχουν αναφωνήσει
	παρακείμενος β'	-	-	-	-	-	-
προστακτική		-	(εσύ)	-	-	(εσείς)	-
μονολεκτικοί χρόνοι	ενεστώτας		αναφώνει			αναφωνείτε
μονολεκτικοί χρόνοι	αόριστος		αναφώνησε			αναφωνήστε

Μεταφράσεις

αναφωνώ

αγγλικά : exclaim ^(en)
γαλλικά : s'exclamer ^(fr)

Αναφορές

αναφωνώ - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] αναφωνώ - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας