Οἰνόη

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Οἰνόη	αἱ	Οἰνόαι
γενική	τῆς	Οἰνόης	τῶν	Οἰνοῶν
δοτική	τῇ	Οἰνόῃ	ταῖς	Οἰνόαις
αιτιατική	τὴν	Οἰνόην	τὰς	Οἰνόᾱς
κλητική ὦ!		Οἰνόη		Οἰνόαι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Οἰνόᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Οἰνόαιν
Συνήθως στον ενικό.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'βελόνη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Οἰνόη < οἶνος

Οἰνόη θηλυκό

ονομασία πόλεων της Ελλάδας
ονομασία δύο δήμων των Αθηνών
1. κοντά στον Μαραθώνα, αρχικά της Αἰαντίδος φυλής
2. κοντά στην Ελευσίνα, αρχικά της Ἱπποθοντίδος φυλής

Οἰνόη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
Οἰνόη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
Οἰνόη - Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français (Το Μεγάλο Μπαγί: Λεξικό [αρχαίας] ελληνικής-γαλλικής), Παρίσι: Hachette.
Attica, perseus.tufts.edu - Σμιθ, Ουίλιαμ (William Smith), Dictionary of Greek and Roman Geography (Λεξικό της [αρχαίας] ελληνικής και ρωμαϊκής γεωγραφίας) στα αγγλικά, Λονδίνο: John Murray, 1854

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.