Νικόπολις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Νικόπολῐς	αἱ	Νικοπόλεις
γενική	τῆς	Νικοπόλεως	τῶν	Νικοπόλεων
δοτική	τῇ	Νικοπόλει	ταῖς	Νικοπόλεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	Νικόπολῐν	τὰς	Νικοπόλεις
κλητική ὦ!		Νικόπολῐ		Νικοπόλεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Νικοπόλει
γεν-δοτ	τοῖν		Νικοπολέοιν
Συνήθως στον ενικό.
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Νικόπολις < αρχαία ελληνική νίκ(η) + -ό- + -πολις

Νικόπολις θηλυκό

Νικόπολις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.