impiété

Γαλλικά (fr)

Ετυμολογία

impiété < (άμεσο δάνειο) λατινική impietas

Προφορά
ΔΦΑ : /ɛ̃.pje.te/

Ουσιαστικό
      ενικός         πληθυντικός  
impiété impiétés

impiété (fr) αρσενικό ή θηλυκό

  1. (παρωχημένο ή λόγιο) η ιδιότητα ενός άθρησκου ή ασεβούς ανθρώπου· η περιφρόνηση της θρησκείας
  2. ασεβής λόγος ή πράξη
    ≈ συνώνυμα: blasphème, sacrilège

Συγγενικά
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.