difficilis
Λατινικά (la)
Ετυμολογία
- difficilis < κληρονομημένο από την πρωτοϊταλική . Μορφολογικά, (dis-) dif- + facilis
Κλίση
| ενικός | πληθυντικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | difficilis | difficilis | difficile | difficilēs | difficilēs | difficilia |
| γενική | difficilis | difficilis | difficilis | difficilium | difficilium | difficilium |
| δοτική | difficilī | difficilī | difficilī | difficilibus | difficilibus | difficilibus |
| αιτιατική | difficilem | difficilem | difficile | difficilēs | difficilēs | difficilia |
| κλητική | difficilis | difficilis | difficile | difficilēs | difficilēs | difficilia |
| αφαιρετική | difficili | difficili | difficili | difficilibus | difficilibus | difficilibus |
Αντώνυμα
- facilis
Συγγενικά
- difficultas
- difficulter
Σύνθετα
- praedifficilis
Πηγές
- difficilis - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.