ἀπύλωτος

ἀπύλωτος < ἀ- + πυλόω[1] / πυλ(ῶ) + -τος

ἀπύλωτος, -ος/(-η), -ον

• απύλωτος, που δεν ασφαλίζεται με πύλη

  ※  4ος αιώνας πΚΕ Ξενοφών 430–354 πΚΕ, Ελληνικά, Ε.4.20

  κἀκεῖνος πειθόμενος αὐτοῖς, προσποιησάμενος τὸν Πειραιᾶ καταλήψεσθαι, ὅτι δὴ ἀπύλωτος ἦν, ἦγεν ἐκ τῶν Θεσπιῶν πρῲ δειπνήσαντας τοὺς στρατιώτας, φάσκων πρὸ ἡμέρας καθανύσειν εἰς τὸν Πειραιᾶ.

  Εκείνος τους εισάκουσε και, κάνοντας πως ήθελε τάχα να καταλάβει τον Πειραιά —που δεν είχε πύλες— πρόσταξε τον στρατό του να δειπνήσει νωρίς και ξεκίνησε από τις Θεσπιές δηλώνοντας ότι προτού ξημερώσει θα ᾽φταναν στον Πειραιά.

  Μετάφραση: Ρόδης Ρούφος, 1η έκδ:1966 έκδ:2012 @greek-language.gr
  Οι Θηβαίοι πείθουν τον Σφοδρία, αρμοστή στις Θεσπιές.

• ἄπυλος ((ελληνιστική κοινή))

• ἀπύλωτον στόμα

• ἄθυρος
• ἀθύρωτος
• ἄκλειστος

• τόμος Α΄ (Αθήνα 1901), σελ. 367 - Liddell, Henry George. Scott, Robert, Αν. Κωνσταντινίδης (εκδ.) Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφραση: Ξενοφών Π. Μόσχος. Επιμέλεια: Μιχαήλ Κωνσταντινίδης. Τυπογραφικά Καταστήματα Ανέστη Κωνσταντινίδη (1901-1906). Ανατύπωση: Ι. Σιδέρης, χ.χ. Τόμοι 4. - online στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μαθηματικών
• ἀπύλωτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπύλωτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .