ἀδόκητος

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ἀδόκητος τὸ ἀδόκητον
      γενική τοῦ/τῆς ἀδοκήτου τοῦ ἀδοκήτου
      δοτική τῷ/τῇ ἀδοκήτῳ τῷ ἀδοκήτῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἀδόκητον τὸ ἀδόκητον
     κλητική ὦ! ἀδόκητε ἀδόκητον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἀδόκητοι τὰ ἀδόκητᾰ
      γενική τῶν ἀδοκήτων τῶν ἀδοκήτων
      δοτική τοῖς/ταῖς ἀδοκήτοις τοῖς ἀδοκήτοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἀδοκήτους τὰ ἀδόκητᾰ
     κλητική ὦ! ἀδόκητοι ἀδόκητᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἀδοκήτω τὼ ἀδοκήτω
      γεν-δοτ τοῖν ἀδοκήτοιν τοῖν ἀδοκήτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀδόκητος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἀδόκητος, -ος, -ον

Εκφράσεις

Συγγενικά
  • ἀδοκεί
  • ἀδοκεῖ
  • ἀδόκητα (επίρρημα)
  • ἀδοκήτως (επίρρημα)
  • ἀδοκία

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.