ἀγνοέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀγνοέω < ἄγνοος (επίθετο που δεν χρησιμοποιείτο) < α στερητικό και -γνο (ασθενές θέμα του γιγνώσκω

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας	ἀγνοῶ	ἀγνοοῦμαι
Παρατατικός	ἠγνόουν	ἠγνοούμην
Μέλλοντας	ἀγνοήσω	ἀγνοήσομαι / ἀγνοηθήσομαι
Αόριστος	ἠγνόησα	ἠγνοήθην
Παρακείμενος	ἠγνόηκα	ἠγνόημαι
Υπερσυντέλικος
Συντελ.Μέλλ.

Ρήμα

ἀγνοέω - ἀγνοῶ (συνηρημένο)

δεν γνωρίζω, αγνοώ, δεν κατανοώ, λησμονώ

Συνώνυμα

ἀγνώς εἰμί τινος : αγνοώ κάτι
ἀγνώς εἰμί τινι : με αγνοεί κάποιος
οὐκ οἶδα
ἄγνοιαν έχω τινός

Συγγενικά

ἄγνοια
ἀγνόημα
ἀγνοούντως (κατά αμαθή τρόπο)
ἀγνοητέον
ἀγνοητικός (λαθεμένος)

μετανοια διανοια

επικός τύπος : ἀγνοιέω

Αναλυτική Κλίση

για τη μέση φωνή : → δείτε τη λέξη ἀγνοοῦμαι

Ενεργητικός Ενεστώτας
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	ἀγνοῶ	ἀγνοῶ	ἀγνοοῖμι / ἀγνοοίην	-
σύ	ἀγνοεῖς	ἀγνοῇς	ἀγνοοῖς / ἀγνοοίης	ἀγνόει
οὗτος	ἀγνοεῖ	ἀγνοῇ	ἀγνοοῖ / ἀγνοοίη	ἀγνοείτω
ἡμεῖς	ἀγνοοῦμεν	ἀγνοῶμεν	ἀγνοοῖμεν	-
ὑμεῖς	ἀγνοεῖτε	ἀγνοῆτε	ἀγνοοῖτε	ἀγνοεῖτε
οὗτοι	ἀγνοοῦσι(ν)	ἀγνοῶσι(ν)	ἀγνοοῖεν	ἀγνοούντων / ἀγνοείτωσαν
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	ἀγνοεῖν	ἀγνοῶν	ἀγνοοῦσα	ἀγνοοῦν

Ενεργητικός Μέλλοντας
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	ἀγνοήσω	-	ἀγνοήσοιμι	-
σύ	ἀγνοήσεις	-	ἀγνοήσοις	-
οὗτος	ἀγνοήσει	-	ἀγνοήσοι	-
ἡμεῖς	ἀγνοήσομεν	-	ἀγνοήσοιμεν	-
ὑμεῖς	ἀγνοήσετε	-	ἀγνοήσοιτε	-
οὗτοι	ἀγνοήσουσι(ν)	-	ἀγνοήσοιεν	-
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	ἀγνοήσειν	ἀγνοήσων	ἀγνοήσουσα	ἀγνοῆσον

Ενεργητικός Αόριστος α'
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	ἠγνόησα	ἀγνοήσω	ἀγνοήσαιμι	-
σύ	ἠγνόησας	ἀγνοήσῃς	ἀγνοήσαις / ἀγνοήσειας	ἀγνόησον
οὗτος	ἠγνόησε	ἀγνοήσῃ	ἀγνοήσαι / ἀγνοήσειεν	ἀγνοησάτω
ἡμεῖς	ἠγνοήσαμεν	ἀγνοήσωμεν	ἀγνοήσαιμεν	-
ὑμεῖς	ἠγνοήσατε	ἀγνοήσητε	ἀγνοήσαιτε	ἀγνοήσατε
οὗτοι	ἠγνόησαν	ἀγνοήσωσι(ν)	ἀγνοήσαιεν / ἀγνοήσειαν	ἀγνοησάντων / ἀγνοησάτωσαν
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	ἀγνοῆσαι	ἀγνοήσας	ἀγνοήσασα	ἀγνοῆσαν

Ενεργητικός Παρακείμενος
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	ἠγνόηκα	ἠγνοήκω / ἠγνοηκώς, ἠγνοηκυῖα, ἠγνοηκός ὦ	ἠγνοήκοιμι / ἠγνοηκώς, ἠγνοηκυῖα, ἠγνοηκός εἴην	-
σύ	ἠγνόηκας	ἠγνοήκῃς / ἠγνοηκώς, ἠγνοηκυῖα, ἠγνοηκός ᾖς	ἠγνοήκοις / ἠγνοηκώς, ἠγνοηκυῖα, ἠγνοηκός εἴης	ἠγνοηκώς, ἠγνοηκυῖα, ἠγνοηκός ἴσθι
οὗτος	ἠγνόηκε	ἠγνοήκῃ / ἠγνοηκώς, ἠγνοηκυῖα, ἠγνοηκός ᾖ	ἠγνοήκοι / ἠγνοηκώς, ἠγνοηκυῖα, ἠγνοηκός εἴη	ἠγνοηκώς, ἠγνοηκυῖα, ἠγνοηκός ἔστω
ἡμεῖς	ἠγνοήκαμεν	ἠγνοήκωμεν / ἠγνοηκότες, ἠγνοηκυῖαι, ἠγνοηκότα ὦμεν	ἠγνοήκοιμεν / ἠγνοηκότες, ἠγνοηκυῖαι, ἠγνοηκότα εἴημεν/εἶμεν	-
ὑμεῖς	ἠγνοήκατε	ἠγνοήκητε / ἠγνοηκότες, ἠγνοηκυῖαι, ἠγνοηκότα ἦτε	ἠγνοήκοιτε / ἠγνοηκότες, ἠγνοηκυῖαι, ἠγνοηκότα εἴητε/εἶτε	ἠγνοηκότες, ἠγνοηκυῖαι, ἠγνοηκότα ἔστε
οὗτοι	ἠγνοήκασι(ν)	ἠγνοήκωσι(ν) / ἠγνοηκότες, ἠγνοηκυῖαι, ἠγνοηκότα ὦσι(ν)	ἠγνοήκοιεν / ἠγνοηκότες, ἠγνοηκυῖαι, ἠγνοηκότα εἴησαν/εἶεν	ἠγνοηκότες, ἠγνοηκυῖαι, ἠγνοηκότα ἔστων
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	ἠγνοηκέναι	ἠγνοηκώς	ἠγνοηκυῖα	ἠγνοηκός

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.