χαράμι

χαράμι < (άμεσο δάνειο) οθωμανική τουρκική حرام (haram, απαγορευμένο από τη θρησκεία, αθέμιτος) (τουρκική haram) + -ι < αραβική حَرَام (harām, απαγορευμένο, η παράβαση ή το έγκλημα - ιδίως με όρους θρησκευτικούς και ηθικούς). [1] Δείτε και χαρέμι.

ΔΦΑ : /xaˈɾa.mi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : χα‐ρά‐μι

χαράμι

• που δεν έχει τελικά όφελος ή, γενικότερα, αποτέλεσμα, που γίνεται ανώφελα

  ↪ Όλες οι θυσίες μου πήγαν χαράμι.

• χαλάλι

• χαραμίζω
• χαράμισμα

• χαράμι να του γένει: (για έκφραση κατάρας) να μην του βγει σε καλό, να μην το χαρεί

  ※  Ξυπνά η κόρη την αυγή σα μήλο μαραμένο, / βρίσκει τον κόρφο τς ανοιχτό, τ' αχείλι φιλημένο / και τη χρυσή της την ποδιά ψηλά ανασκουμπωμένη. / «Τάχα το ποιος μου το 'κανε, τάχα ποιος μου το κάνει;» / Αν είν' από τον άντρα μου, χαράμι να του γένει, / κι αν είν' από όποιον αγαπώ, χαλάλι να του γένει! (από ηπειρώτικο δημοτικό)^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}