συμπονέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

συμπονέω < (συν-) συμ- + πονέω

συμπονέω

Ενεργητικός Ενεστώτας
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	συμπονῶ	συμπονῶ	συμπονοῖμι / συμπονοίην	-
σύ	συμπονεῖς	συμπονῇς	συμπονοῖς / συμπονοίης	συμπόνει
οὗτος	συμπονεῖ	συμπονῇ	συμπονοῖ / συμπονοίη	συμπονείτω
ἡμεῖς	συμπονοῦμεν	συμπονῶμεν	συμπονοῖμεν	-
ὑμεῖς	συμπονεῖτε	συμπονῆτε	συμπονοῖτε	συμπονεῖτε
οὗτοι	συμπονοῦσι(ν)	συμπονῶσι(ν)	συμπονοῖεν	συμπονούντων / συμπονείτωσαν
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	συμπονεῖν	συμπονῶν	συμπονοῦσα	συμπονοῦν

Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας.
συμπονέω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
συμπονέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.