προσθαφαίρεσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ προσθαφαίρεσῐς αἱ προσθαφαιρέσεις
      γενική τῆς προσθαφαιρέσεως τῶν προσθαφαιρέσεων
      δοτική τῇ προσθαφαιρέσει ταῖς προσθαφαιρέσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν προσθαφαίρεσῐν τὰς προσθαφαιρέσεις
     κλητική ὦ! προσθαφαίρεσῐ προσθαφαιρέσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  προσθαφαιρέσει
γεν-δοτ τοῖν  προσθαφαιρεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσθαφαίρεσις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

προσθαφαίρεσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά
  • (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.