πιττάκιν

πιττάκιν < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή πιττάκιον, άγνωστης ετυμολογίας. Δε σχετίζεται με την πίσσα < πίττα.

πιττάκιν ουδέτερο

1. επιστολή, γραπτό μήνυμα
   1. ερωτικό γράμμα
   2. επίσημη γραπτή πρόταση γάμου
   3. επίσημη αυτοκρατορική ή εκκλησιαστική επιστολή

      ※  απόσπασμα του ⌘«Χρονικού του Μορέως» [μεταγραφή σε μονοτονικό], στην έκδοση του Jean Alexandre Buchon. Chroniques étrangers relatives aux expéditions françaises, pendant le XIIIe siècle. Desrez, 1841 σελ.147

      Πιτάκια εβάσταζαν, και επροσκόμισάν τα, Τα εγράφασι και ελέγασιν όλα να τα πιστεύση, Τα θέλουσιν αφηγηθή και εκ στόματος λαλήση. Αφών γαρ επαράλαβεν ο ρήγας τα πιτάκια, ορίζει ο ρήγας φέρνουν τους εις τόπον κατ' ιδίαν.

      ⇘ νέα ελληνικά: πιττάκιο

2. (στο Βυζάντιο) → δείτε τη μορφή πιττάκιον [1] μικρός πίνακας για τη γραφή αναφορών που αφορούσαν τις υπηρεσίες του παλατιού, ή όπου οι πολίτες έγραφαν αναφορές τους προς τον αυτοκράτορα

• Και με ένα ταυ: πιτάκιν, πιτάκια

• πιττάκιον
• πιττάτζιν (κυπριακό ιδίωμα)

• πιτάκια (πληθυντικός)

• πιττακίτσιν (υποκοριστικό)
• πιττακιογραφέω
• πιττακοκομιστής
• πιττακοφόρος
• πιττακώνω
• πιττακωσία
• → δείτε τα το λήμμα πίττα / πίσσα (με διαφορετική σημασία)
• → δείτε και το ελλνηνιστικό πιττάκιον

• πιττάκιν - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• σελ.229, Τόμος 16 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.