οὐρανόθεν

οὐρανόθεν < οὐραν(ός) + -ό- + -θεν < ὅθεν

οὐρανόθεν

• από τον ουρανό, εξ ουρανού

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 5 (ε. Ἀπόπλους Ὀδυσσέως παρὰ Καλυψοῦς.), στίχ. 294 (στίχοι 291-294)

  ὣς εἰπὼν σύναγεν νεφέλας, ἐτάραξε δὲ πόντον
  χερσὶ τρίαιναν ἑλών: πάσας δ᾽ ὀρόθυνεν ἀέλλας
  παντοίων ἀνέμων, σὺν δὲ νεφέεσσι κάλυψε
  γαῖαν ὁμοῦ καὶ πόντον: ὀρώρει δ᾽ οὐρανόθεν νύξ
  

  Μιλώντας, σύναξε τα νέφη και, πιάνοντας την τρίαινα στα χέρια του,
  συντάραξε τον πόντο, συννέφιασε θάλασσα και στεριά,
  ξεσήκωσε όλες μαζί τις θύελλες και τους ανέμους όλους,
  έγινε η μέρα νύχτα, πέφτοντας ψηλά απ᾽ τον ουρανό.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

• ἀπ' οὐρανόθεν
• ἐξ οὐρανόθεν

• οὐρανοβάμων
• οὐρανοδρόμος
• οὐρανόπολις
• οὐρανοφάντωρ
• οὐρανόω
• και → δείτε το πρόθημα οὐρανο-[1]

νέα ελληνική:

• ουρανοκατέβατος
• ουρανόπεμπτος
• ουρανόσταλτος

• οὐρανόθεν - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• οὐρανόθεν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.