ομοιοκατάληκτο

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία el

ομοιοκατάληκτο < ομοιοκατάληκτος και ομοιοτέλευτο.

ως ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο, σχήμα λόγου, όταν δύο ή περισσότερες προτάσεις τελειώνουν με λέξεις ομοιοκατάληκτες

«και βογκάει και βαριά μοιρολαγάει».

αιτιατική ενικού του υπερβατός
ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του υπερβατός

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.