λοίσθιος

λοίσθιος < λοῖσθος< ασθενές θέμα του ρ. λείπω

λοίσθιος, -α, -ον και -ος, -ον

1. τελευταίος, ύστατος

   ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Εὐμενίδες, στίχ. 734

   ἐμὸν τόδ᾽ ἔργον, λοισθίαν κρῖναι δίκην·

   Σε μένα πέφτει το στερνό να πω το λόγο·

   Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἑκάβη^w, στίχ. 1168 (1168-1169)

   τὸ λοίσθιον δέ, πῆμα πήματος πλέον, | ἐξειργάσαντο δείν᾽·

   Το τελευταίο κακούργημα, το φριχτότερο απ᾽ όλα | ήταν ετούτο:

   Μετάφραση (1994): Γιώργος Γεραλής, Αθήνα: Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος @greek‑language.gr

2. (το ουδέτερο με ή χωρίς άρθρο ως επίρρημα) ([τό] λοίσθιον) τελικά, στο τέλος

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Αἴας, στίχ. 468 (466-468)

   ἀλλὰ δῆτ᾽ ἰὼν | πρὸς ἔρυμα Τρώων, ξυμπεσὼν μόνος μόνοις | καὶ δρῶν τι χρηστόν, εἶτα λοίσθιον θάνω;

   Αλλά να χιμήξω | στους Τρωαδίτες κάτω από το κάστρο, | μονάχος μου να χτυπηθώ μαζί τους | κι αφού κάποιο κατόρθωμα πετύχω, το θάνατο να βρω στο τέλος;

   Μετάφραση (2000): Τάσος Ρούσσος @greek‑language.gr

• πνέω τα λοίσθια=Ξεψυχώ, εκπνέω, πεθαίνω. Λοίσθιος ή Λοίσθος=τελευταίος, έσχατος

• λοίσθιος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λοίσθιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.