αἰετός

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	αἰετός	οἱ	αἰετοί
γενική	τοῦ	αἰετοῦ	τῶν	αἰετῶν
δοτική	τῷ	αἰετῷ	τοῖς	αἰετοῖς
αιτιατική	τὸν	αἰετόν	τοὺς	αἰετούς
κλητική ὦ!		αἰετέ		αἰετοί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αἰετώ
γεν-δοτ	τοῖν		αἰετοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αἰετός < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

αἰετός, -οῦ αρσενικό

(πτηνό) επικός και ιωνικός τύπος του ἀετός
※ 8ος πκε αιώνας ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 19 (τ. Ὀδυσσέως καὶ Πηνελόπης ὁμιλία. Νίπτρα.), στίχ. 543 (541-543)
αὐτὰρ ἐγὼ κλαῖον καὶ ἐκώκυον ἔν περ ὀνείρῳ, | ἀμφὶ δ᾽ ἔμ᾽ ἠγερέθοντο ἐϋπλοκαμῖδες Ἀχαιαί, | οἴκτρ᾽ ὀλοφυρομένην ὅ μοι αἰετὸς ἔκτανε χῆνας.
Εγώ, στο όνειρο μέσα, κλαίω και σφαδάζω, τριγύρω μου | μαζεύονται ντόπιες γυναίκες καλοπλέξουδες, συμπάσχοντας | για τον πικρό οδυρμό μου, που ένας αετός θανάτωσε τις χήνες μου.

Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

※ 6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Πίνδαρος^w, Νεμεονίκαις, 5. Πυθέᾳ ‹Αἰγινήτῃ ἀγενείῳ› παγκρατιαστῇ, 22 (5.22)
καὶ πέραν πόντοιο πάλλοντ᾽ αἰετοί.
και πέρ᾽ απ᾽ τα πέλαγα παίρνουν οι αητοί το πέταμά των.

Μετάφραση (1936): Ιωάννης Γρυπάρης, @greek‑language.gr

※ 5ος πκε αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Ἀντιγόνη, στίχ. 1040 (1040-1041)
οὐδ᾽ ἢν θέλωσ᾽ οἱ Ζηνὸς αἰετοὶ βορὰν | φέρειν νιν ἁρπάζοντες ἐς Διὸς θρόνους·
ουδέ αν θέλουν του Δία οι αετοί | ν᾽ αρπάξουν και να πάνε τις σάρκες του στους θρόνους του,

Μετάφραση (1940): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης), Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr

Συγγενικά

→ δείτε τη λέξη ἀετός

Πηγές

ἀετός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
αἰετός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.