αιτιοκρατούμαι
Νέα ελληνικά (el)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - αιτιοκρατούμαι < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα αἰτιοκρατοῦμαι.[1] Συγχρονικά αναλύεται σε αίτι(ο) + -ο- + κρατούμαι [2]
Προφορά
Προφορά- ΔΦΑ : /e.ti.o.kɾaˈtu.me/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : αι‐τι‐ο‐κρα‐τού‐μαι
Συγγενικά
- ατιοκρατούμενος
- → δείτε τη λέξη αιτιοκρατία
Κλίση
- Και λόγια τρίτα πρόσωπα αορίστου, ενικός: αιτοκρατείτο, πληθυντικός: αιτιοκρατούντο
Παθητική φωνή
| Εξακολουθητικοί χρόνοι | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| πρόσωπα | Ενεστώτας | Παρατατικός | Εξ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | αιτιοκρατούμαι | αιτιοκρατούμουν | θα αιτιοκρατούμαι | να αιτιοκρατούμαι | ||
| β' ενικ. | αιτιοκρατείσαι | αιτιοκρατούσουν | θα αιτιοκρατείσαι | να αιτιοκρατείσαι | ||
| γ' ενικ. | αιτιοκρατείται | αιτιοκρατούνταν | θα αιτιοκρατείται | να αιτιοκρατείται | ||
| α' πληθ. | αιτιοκρατούμαστε | αιτιοκρατούμασταν αιτιοκρατούμαστε |
θα αιτιοκρατούμαστε | να αιτιοκρατούμαστε | ||
| β' πληθ. | αιτιοκρατείστε | αιτιοκρατούσασταν αιτιοκρατούσαστε |
θα αιτιοκρατείστε | να αιτιοκρατείστε | αιτιοκρατείστε | |
| γ' πληθ. | αιτιοκρατούνται | αιτιοκρατούνταν | θα αιτιοκρατούνται | να αιτιοκρατούνται | ||
| Συνοπτικοί χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Αόριστος | Συνοπτ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Απαρέμφατο | |
| α' ενικ. | αιτιοκρατήθηκα | θα αιτιοκρατηθώ | να αιτιοκρατηθώ | αιτιοκρατηθεί | ||
| β' ενικ. | αιτιοκρατήθηκες | θα αιτιοκρατηθείς | να αιτιοκρατηθείς | αιτιοκρατήσου | ||
| γ' ενικ. | αιτιοκρατήθηκε | θα αιτιοκρατηθεί | να αιτιοκρατηθεί | |||
| α' πληθ. | αιτιοκρατηθήκαμε | θα αιτιοκρατηθούμε | να αιτιοκρατηθούμε | |||
| β' πληθ. | αιτιοκρατηθήκατε | θα αιτιοκρατηθείτε | να αιτιοκρατηθείτε | αιτιοκρατηθείτε | ||
| γ' πληθ. | αιτιοκρατήθηκαν αιτιοκρατηθήκαν(ε) |
θα αιτιοκρατηθούν(ε) | να αιτιοκρατηθούν(ε) | |||
| Συντελεσμένοι χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Παρακείμενος | Υπερσυντέλικος | Συντελ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | έχω αιτιοκρατηθεί | είχα αιτιοκρατηθεί | θα έχω αιτιοκρατηθεί | να έχω αιτιοκρατηθεί | ||
| β' ενικ. | έχεις αιτιοκρατηθεί | είχες αιτιοκρατηθεί | θα έχεις αιτιοκρατηθεί | να έχεις αιτιοκρατηθεί | ||
| γ' ενικ. | έχει αιτιοκρατηθεί | είχε αιτιοκρατηθεί | θα έχει αιτιοκρατηθεί | να έχει αιτιοκρατηθεί | ||
| α' πληθ. | έχουμε αιτιοκρατηθεί | είχαμε αιτιοκρατηθεί | θα έχουμε αιτιοκρατηθεί | να έχουμε αιτιοκρατηθεί | ||
| β' πληθ. | έχετε αιτιοκρατηθεί | είχατε αιτιοκρατηθεί | θα έχετε αιτιοκρατηθεί | να έχετε αιτιοκρατηθεί | ||
| γ' πληθ. | έχουν αιτιοκρατηθεί | είχαν αιτιοκρατηθεί | θα έχουν αιτιοκρατηθεί | να έχουν αιτιοκρατηθεί | ||
Μεταφράσεις
Μεταφράσεις αιτιοκρατούμαι
|
|
Αναφορές
Αναφορές- «αἰτιοκρατέομαι-οῦμαι» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
- αιτιοκρατούμαι - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.