ἐμβελής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἐμβελής	τὸ ἐμβελές	οἱ, αἱ ἐμβελεῖς	τὰ ἐμβελῆ
Γενική	τοῦ, τῆς ἐμβελοῦς	τοῦ ἐμβελοῦς	τῶν ἐμβελῶν	τῶν ἐμβελῶν
Δοτική	τῷ, τῇ ἐμβελεῖ	τῷ ἐμβελεῖ	τοῖς, ταῖς ἐμβελέσι(ν)	τοῖς ἐμβελέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἐμβελῆ	τὸ ἐμβελές	τοὺς, τὰς ἐμβελεῖς	τὰ ἐμβελῆ
Κλητική	ἐμβελές	ἐμβελές	ἐμβελεῖς	ἐμβελῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἐμβελεῖ
Γενική-Δοτική			ἐμβελοῖν

ἐμβελής < ἐν + αρχαία ελληνική βέλος < βάλλω

ἐμβελής, -ής, -ές

(ελληνιστική κοινή) που βρίσκεται σε απόσταση που μπορεί να τον πλήξει ένα βέλος, στην εμβέλειά του, στο βεληνεκές του

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.