ἀπορέω

ἀπορέω < ἄπορ(ος) + -έω < ἀ- στερητικό + πόρος [1]

ἀπορέω / ἀπορῶ

1. είμαι άπορος

   ※  5ος/4oς αιώνας πκε ⌘ Πλάτων, Συμπόσιον, 203e

   τὸ δὲ ποριζόμενον ἀεὶ ὑπεκρεῖ, ὥστε οὔτε ἀπορεῖ Ἔρως ποτὲ οὔτε πλουτεῖ. σοφίας τε αὖ καὶ ἀμαθίας ἐν μέσῳ ἐστίν.

   Ό,τι αποκτά κάθε φορά τρέχει σιγά σιγά και χάνεται. Δεν είναι λοιπόν ο Έρωτας ποτέ ούτε τελείως φτωχός σε μέσα ούτε πλούσιος. Και μεταξύ σοφίας και ανοησίας βρίσκεται πάλι στη μέση.

   Μετάφραση, Σταύρος Τσιτσιρίδης, @greek-language.gr

   ΣτΕ:Η Διοτίμα, αφού έχει αποδείξει στον Σωκράτη ότι ο Έρως δεν είναι θεός, αναπτύσσει τη δική της άποψη στην ερώτηση του Σωκράτη για τη φύση του Έρωτα.

2. βρίσκομαι σε αμηχανία, τα έχω χαμένα, έχω ενδοιασμούς για το τι πρέπει να κάνω λόγω της ένδειάς μου

   → δείτε παράθεμα στο ἀπορῶν

3. (στην παθητική φωνή)
   1. (για πράγματα) έχω αφεθεί χωρίς πόρους, εφόδια ή προμήθειες για κάτι
   2. είμαι άπορος, φτωχός
   3. βρίσκομαι σε αμηχανία

• ἀπορέω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπορέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.