συζητέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

σύν + ζητέω

Ρήμα

συζητέω, συνηρημ.: συζητῶ, παθητικό συζητέομαι

εξετάζω μέσω του διαλόγου μαζί με άλλους ένα ζήτημα
Ὦ Ἄνυτε, συζήτησον, ἐμοί τε καὶ τῷ σαυτοῦ ξένῳ Μένωνι (Πλάτων, Μένων, 90.b.5)
αντιπαραθέτω τις απόψεις μου στις απόψεις κάποιου ή κάποιων άλλων

Κλίση

Ενεργητικός Ενεστώτας
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	συζητῶ	συζητῶ	συζητοῖμι / συζητοίην	-
σύ	συζητεῖς	συζητῇς	συζητοῖς / συζητοίης	συζήτει
οὗτος	συζητεῖ	συζητῇ	συζητοῖ / συζητοίη	συζητείτω
ἡμεῖς	συζητοῦμεν	συζητῶμεν	συζητοῖμεν	-
ὑμεῖς	συζητεῖτε	συζητῆτε	συζητοῖτε	συζητεῖτε
οὗτοι	συζητοῦσι(ν)	συζητῶσι(ν)	συζητοῖεν	συζητούντων / συζητείτωσαν
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	συζητεῖν	συζητῶν	συζητοῦσα	συζητοῦν

Ενεργητικός Παρατατικός
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	συνεζήτουν	-	-	-
σύ	συνεζήτεις	-	-	-
οὗτος	συνεζήτει	-	-	-
ἡμεῖς	συνεζητοῦμεν	-	-	-
ὑμεῖς	συνεζητεῖτε	-	-	-
οὗτοι	συνεζήτουν	-	-	-

Ενεργητικός Μέλλοντας
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	συζητήσω	-	συζητήσοιμι	-
σύ	συζητήσεις	-	συζητήσοις	-
οὗτος	συζητήσει	-	συζητήσοι	-
ἡμεῖς	συζητήσομεν	-	συζητήσοιμεν	-
ὑμεῖς	συζητήσετε	-	συζητήσοιτε	-
οὗτοι	συζητήσουσι(ν)	-	συζητήσοιεν	-
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	συζητήσειν	συζητήσων	συζητήσουσα	συζητῆσον

Ενεργητικός Αόριστος α'
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	συνεζήτησα	συζητήσω	συζητήσαιμι	-
σύ	συνεζήτησας	συζητήσῃς	συζητήσαις / συζητήσειας	συζήτησον
οὗτος	συνεζήτησε	συζητήσῃ	συζητήσαι / συζητήσειεν	συζητησάτω
ἡμεῖς	συνεζητήσαμεν	συζητήσωμεν	συζητήσαιμεν	-
ὑμεῖς	συνεζητήσατε	συζητήσητε	συζητήσαιτε	συζητήσατε
οὗτοι	συνεζήτησαν	συζητήσωσι(ν)	συζητήσαιεν / συζητήσειαν	συζητησάντων / συζητησάτωσαν
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	συζητῆσαι	συζητήσας	συζητήσασα	συζητῆσαν

Ενεργητικός Παρακείμενος
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	συνεζήτηκα	συνεζητήκω / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός ὦ	συνεζητήκοιμι / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός εἴην	-
σύ	συνεζήτηκας	συνεζητήκῃς / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός ᾖς	συνεζητήκοις / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός εἴης	συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός ἴσθι
οὗτος	συνεζήτηκε	συνεζητήκῃ / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός ᾖ	συνεζητήκοι / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός εἴη	συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός ἔστω
ἡμεῖς	συνεζητήκαμεν	συνεζητήκωμεν / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα ὦμεν	συνεζητήκοιμεν / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα εἴημεν/εἶμεν	-
ὑμεῖς	συνεζητήκατε	συνεζητήκητε / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα ἦτε	συνεζητήκοιτε / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα εἴητε/εἶτε	συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα ἔστε
οὗτοι	συνεζητήκασι(ν)	συνεζητήκωσι(ν) / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα ὦσι(ν)	συνεζητήκοιεν / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα εἴησαν/εἶεν	συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα ἔστων
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	συνεζητηκέναι	συνεζητηκώς	συνεζητηκυῖα	συνεζητηκός

Ενεργητικός Υπερσυντέλικος
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	συνεζητήκειν	-	-	-
σύ	συνεζητήκεις	-	-	-
οὖτος	συνεζητήκει	-	-	-
ἡμεῖς	συνεζητήκεμεν	-	-	-
ὑμεῖς	συνεζητήκετε	-	-	-
οὗτοι	συνεζητήκεσαν	-	-	-

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.