κολυμβάω

κολυμβάω < κόλυμβος + -άω

κολυμβάω/ κολυμβῶ

1. βουτώ στο νερό με το κεφάλι προς τα κάτω, κάνω κατάδυση

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Πρωταγόρας, 350a

   Οἶσθα οὖν τίνες εἰς τὰ φρέατα κολυμβῶσιν θαρραλέως; ― Ἔγωγε, ὅτι οἱ κολυμβηταί. ― Πότερον διότι ἐπίστανται ἢ δι᾽ ἄλλο τι; ― Ὅτι ἐπίστανται.

   Λοιπόν, ξέρεις ποιοί κατεβαίνουν και βουτούν άφοβα στα πηγάδια; Θέλει και ρώτημα, οι δύτες. Γιατί; επειδή είναι εξασκημένοι ή από κάποια άλλη αιτία; Επειδή είναι εξασκημένοι.

   Μετάφραση (2009): Ηλίας Σπυρόπουλος. Θεσσαλονίκη: Ζήτρος. @greek‑language.gr

2. κολυμπώ

   → δείτε παράθεμα στο κολυμβᾶν

• δωρικός τύπος : κολυμφάω

• κολυμβάω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κολυμβάω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.