καῦχος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία 1

καῦχος < καυχ- + -ος (ουδέτερο) < καυχῶμαι / καυχοῦμαι (καυχιέμαι)

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: καύχος

Ουσιαστικό

καῦχος ουδέτερο

η καύχηση

Συνώνυμα

καύχημα / καύκημα
καύχησις / καύκηση
καύκισμα

Ετυμολογία 2

καῦχος < ὁ καῦκος (στη σημασία: εραστής) με τροπή [k] > [x] < ἡ καῦκα < καυκοῦμαι / καυχοῦμαι ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)} • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;

Ουσιαστικό

καῦχος αρσενικό

άλλη μορφή του καῦκος: ο αγαπητικός

Πηγές

καῦχος - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.