δυο

Νέα ελληνικά (el)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

δυο < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική δυό (προφερόταν/ˈðjo/ < αρχαία ελληνική δύο, με συνίζηση.[1] Συγκρίνετε με το δύο.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈðjo/

Αριθμητικό

δυο

άλλη μορφή του δύο (προφέρεται ως μία συλλαβή και γράφεται στο μονοτονικό σύστημα χωρίς τόνο)
πολυτονική γραφή: δυό

Παράγωγα

δυόμισι
δυονών (γενική πληθυντικού, λαϊκότροπο)

→ και δείτε τη λέξη δύο

Εκφράσεις

οι (τάδε) πάνε πάντα δυο δυο: είναι αχώριστοι, αλληλοϋποστηρίζονται

Μεταφράσεις

δυο

→ δείτε τη λέξη δύο

Αναφορές

δυο - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.