διαλανθάνω
Νέα ελληνικά (el)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - διαλανθάνω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαλανθάνω < δια- + λανθάνω
Προφορά
Προφορά- ΔΦΑ : /ði̯a.lanˈθa.no/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐λαν‐θά‐νω
Ρήμα
Ρήμαδιαλανθάνω, αόρ.: διέλαθα (χωρίς παθητική φωνή)
- (λόγιο) ξεφεύγω, μένω απαρατήρητος + αιτιατική
- ↪ Το νήπιο διέλαθε την προσοχή της μητέρας του προκειμένου να περάσει το δρόμο απέναντι και διερχόμενο αυτοκίνητο το χτύπησε.
Κλίση
- → λείπει η κλίση
Πηγές
Πηγές- Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
Αρχαία ελληνικά (grc)
Πηγές
Πηγές- διαλανθάνω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
- διαλανθάνω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.