Καρχηδών

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
	Καρχηδων-, Καρχηδον-
ονομαστική	ἡ	Καρχηδών
γενική	τῆς	Καρχηδόνος
δοτική	τῇ	Καρχηδόνῐ
αιτιατική	τὴν	Καρχηδόνᾰ
κλητική ὦ!		Καρχηδών
3η κλίση, Κατηγορία 'κανών' όπως «κανών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Καρχηδών < (άμεσο δάνειο) φοινικική *קרת חדשת (Kart-Hadašt ή Qarṭ-Adast, νέα πόλη) [1]

Καρχηδών, -όνος θηλυκό, μόνο στον ενικό

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998), λήμμα: Καρχηδόνα

Καρχηδών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
Καρχηδών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.