de facto

1. στην πραγματικότητα
2. κατ' ουσίαν, πρακτικά
3. (μεταφορικά) για άτομο που συμβιώνει χωρίς γάμο με το ταίρι του (για σοβαρή σχέση συνήθως)

de facto < de + facto

de facto

• έχει χρήση τροπικού επιρρήματος και πήγασε από τη νομική ορολογία για να δείξει κάτι που επιβάλλεται στην πράξη, αλλά δεν είναι απαραίτητα και δίκαιο ή ορθό ή επίσημο. Συχνά αντιδιαστέλλεται προς την επίσης λατινικής προέλευσης φράση "de jure", που σημαίνει εκείνο που απορρέει εκ του νόμου και είναι το επίσημο ή θεωρητικά ορθό.

η χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε de facto αλλά, αν δεν αναγνωρισθεί από μερικές ακόμα χώρες de jure, δεν μπορεί να ενταχθεί στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών

• de jure

• ντε φάκτο