ἱερόσυλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἱερόσυλος < (ἱερός) ἱερό- + συλ(άω)/συλῶ + -ος

Ουσιαστικό

ἱερόσυλος [ῡ] αρσενικό

ο κλέφτης, ληστής ναού
※ ιερόσυλος μείζων εστί του κλέπτου (Rhetores Graeci, τομ. 2, 1835 , Ομιλίαι εις Αφθόνιον, σελ. 389 )
αυτός που διαρπάζει οτιδήποτε ιερό

Συγγενικά

ἱεροσυλέω
ἱεροσύλημα
ἱεροσύλησις
ἱεροσυλία

→ και δείτε τις λέξεις ἱερός και συλάω

Πηγές

ἱερόσυλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ἱερόσυλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.