ἄχθη τῆς θαλάσσης

ἄχθη τῆς θαλάσσης < ἄχθος, τῆς & γενική του θάλασσα. Κυριολεκτικά: «βάρος της θάλασσας».

ἄχθη τῆς θαλάσσης

• (θαλάσσιο θηλαστικό ζώο) κήτη

  ※  12ος αιώνας ⌘ Μανασσῆς, Κωνσταντῖνος, Compendium chronicum @catholiclibrary.org

  τίς σκυμνοτρόφος λέαινα τετόλμηκε τοιοῦτον, ἢ ποία τιγροπάρδαλις ἢ βαρύθυμος ἄρκτος; ἢ βούπρηστις ἢ ζύγαινα, τὰ τῆς θαλάσσης ἄχθη;

• στα αρχαία ελληνικά: ἄχθεα πόντου

• άχθος - Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• σελ. 410, Τόμος Γ΄ --Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.