ἄτλητος

ἄτλητος < → λείπει η ετυμολογία

ἄτλητος, -ος, -ον

1. αφόρητος, ανυπόφορος, αβάσταχτος

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 9 (Ι. Πρεσβεία πρὸς Ἀχιλλέα. Λιταί.), στίχ. 3

   πένθεϊ δ᾽ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντες ἄριστοι.

   κι έκρουε λύπη αβάστακτη τους πρώτους των ανδρείων.

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 19 (Τ. Μήνιδος ἀπόρρησις.), στίχ. 367 (στίχοι 365-367)

   τὼ δέ οἱ ὄσσε | λαμπέσθην ὡς εἴ τε πυρὸς σέλας, ἐν δέ οἱ ἦτορ | δῦν᾽ ἄχος ἄτλητον·

   φωτιά τα μάτια εκαίαν, | θλίψις μεγάλη εβάρυνε τα στήθη του

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 5 (Τερψιχόρη), 56.1

   τλῆθι λέων ἄτλητα παθὼν τετληότι θυμῷ· | οὐδεὶς ἀνθρώπων ἀδικῶν τίσιν οὐκ ἀποτίσει.

   Πολλά η καρδιά σου βάσταξε, λιοντάρι· βάστα τώρα κι αυτό τ᾽ αβάσταχτο κακό. | Πάντοτε ο αδικητής την πληρωμή πληρώνει.

   Μετάφραση (1992): Ηλίας Σπυρόπουλος. Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

2. αυτός που δεν αποτολμάται

• δωρικός τύπος : ἄτλατος

• → και δείτε τη λέξη τλάω

• ἄτλητος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄτλητος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.