ἀφραδέω

ἀφραδέω < ἀφραδ(ής) + -έω. Μορφολογικά αναλύεται σε ἀ- στερητικό + φραδ- (φράζω) + -ής

ἀφραδέω / ἀφραδῶ, μόνο στον ενεστώτα (χωρίς μεσοπαθητική φωνή, ελλειπτικό ρήμα)

• είμαι παράλογος, ενεργώ απερίσκεπτα

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 7 (η. Ὀδυσσέως εἴσοδος πρὸς Ἀλκίνουν.), στίχ. 294 (στίχοι 292-294) Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Μαρωνίτης @greek-language.gr

  τὴν ἱκέτευσ’· ἡ δ’ οὔ τι νοήματος ἤμβροτεν ἐσθλοῦ, | ὡς οὐκ ἂν ἔλποιο νεώτερον ἀντιάσαντα | ἐρξέμεν· αἰεὶ γάρ τε νεώτεροι ἀφραδέουσι

  Την ικετεύω, κι εκείνη καθόλου δεν ξαστόχησε σε φρόνηση / και θάρρος, δείχνοντας αρετές που λες πως δεν τις έχει / ο κάθε νέος που μπροστά σου βγαίνει — / γιατί οι νεότεροι συχνά συμπεριφέρονται αστόχαστα.

• ἀφράζω
• στον Ησύχιο, 3ο πρόσωπο ἀφράσσει

• ἀφραδέων (μετοχή)
• ἀφραδής
• ἀφραδία
• ἀφραδέως (επίρρημα)
• ἀφράδμων

• → δείτε τις λέξεις ἀφράζω και φράζω

• ἀφραδέω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀφραδέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.