σπειρηδόν

σπειρηδόν (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σπεῖρ(α) + • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

σπειρηδόν

• (ελληνιστική κοινή)
  1. διάταξη με μορφή σπείρας / έλικας

     ※  οἷά τε λοξοῦ Μαιάνδρου κελάδοντος ἕλιξ ῥόος, ὅς διὰ γαίης δοχμώσας ἐπίκυρτον ὕδωρ σπειρηδὸν ὁδεύει (Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακῶν βιβλίον κε΄, 5ος αιώνας π.Χ.)

  2. (ιδίως για διάταξη στρατιωτών) κατά σπείρες, διλοχίες

     ※  πρώτους εφήκε τους πελταστάς, τους υπό Λεόντιον ταττομένους, σπειρηδόν τάξας (Πολύβιος, Ιστορίαι/ε', 2ος αιώνας π.Χ.)

  3. φορά γραφής, τρόπος γραφής, σε μορφή σπείρας / ελικοειδώς

     ↪ παράδειγμα[1]

     τ                 α              ρ

       ρ             ρ  φ          ι    ι

         ό         γ      ή      ε        δ

           π     ς         ς   π            ό

              ο               σ                 ν

     ※  Ἰστέον, ὅτι τῶν ἀρχαίων οἰ μέν βουστροφηδόν ἔγραφον τά γράμματα, οἰ δέ κιονηδόν, οἰ δέ πλινθηδόν, οἰ δέ σπειρηδόν

     (Θεοδόσιος γραμματικός Αλεξανδρεύς, Θεοδοσίου κανόνες, 8ος αιώνας @books.google Theodosii Canones. Editoris Annotatio Critica. Indices: 3], σελ. 1170 (786,18 Paullo aliter Cod. Ottobon 173 f.186) )

• τρόποι γραφής: → δείτε τη λέξη γραφή

• σπειρηδόν - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σπειρηδόν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.