προύχων

Νέα ελληνικά (el)

Ουσιαστικό

προύχων, -οντος αρσενικό

(καθαρεύουσα) προύχοντας

αρχαία ελληνικά: προὔχων < προέχων, πληθυντικός προὔχοντες

Πηγές

προύχων - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.